• Scheidsrechterscorner - deel 8

    25 jun 2019
  • Scheidsrechter Michel Voorwinden over het fenomeen De Vlagger.

  • Een wedstrijd leiden: vrijwilligers in een team

    Vroegah, heel lang geleden hadden we mensen met een vlag langs de voetballijn staan. Deze mensen werden vlaggers genoemd. Hun taak was overzichtelijk. Kijken of de bal over de zij-dan wel achterlijn was geweest (in zijn geheel uiteraard) en dat middels vlagsignalen aan de scheidsrechter kenbaar te maken. Daarbij aangevend in welke richting de bal weer het spel in zou moeten om aan de scheidsrechter duidelijk te maken voor wie die inworp dan zou moeten zijn. Oh ja, en tevens was de vlagger de aangewezen persoon om buitenspel te constateren. Als hij daar dan toch stond, kon dat meteen worden meegenomen.

    In de jaren heeft de vlagger een aantal naamsveranderingen ondergaan. Hij is geëvolueerd van vlagger naar lijnrechter en tegenwoordig zelfs assistent-scheidsrechter. Begrijp mij goed. Ik heb er geen enkele moeite mee als dingen beter worden omschreven. Wel vind ik persoonlijk dat je dat alleen moet doen als er inhoudelijk zaken veranderen. Maar het is een tendens. We hebben ook geen winkels meer maar shops. Staat, ehhh beter denk ik.

    Maar ook de vlagger moest worden aangepast. Nu dus assistent scheidsrechter. Eigenlijk zonder dat er ook maar iets aan de functie-inhoud is veranderd. Sterker, het blijkt een functie in het voetbal te zijn die door zeer weinig mensen wordt geambieerd. Dat houdt in dat ik veelal bij de wedstrijden die ik fluit, spelers aan het team krijg toegewezen. Die ook vaak gedurende de wedstrijd worden ingezet en daarmee een nieuw teamlid binnen het team krijg. 

    Soms denk ik geluk te hebben. Dan krijg ik een lid van het team. Eentje die aangeeft de hele wedstrijd als assistent te blijven. Dat is mooi. Je leert elkaar een beetje kennen en op waarde in te schatten.

    Een paar weken geleden had ik zo’n geval. Geblesseerde speler die aangeeft de hele wedstrijd mee te doen. Voor aanvang van de wedstrijd leg ik hem uit wat we van elkaar kunnen verwachten. Hij luistert ingespannen en knikt het allemaal begrepen te hebben. We gaan beginnen. Fijn. Na een kwartiertje spelen komt er een aanval van de uitspelende partij. Ik kan niet precies zien of het buitenspel betreft dus werp een blik op mijn assistent. Maar tot mijn verbazing staat de assistent niet op de plek waar ik hem zou verwachten. Eigenlijk leert een snelle blink dat hij helemaal nergens langs de lijn staat. Ik ben verbaasd, maar tegelijk gaat het spel wel door. Uiteraard overal appèl voor buitenspel. Net als ik mijn blik weer op het spel wil richten zie ik mijn assistent in het strafschopgebied staan. Met de vlag onder zijn arm. Hij staat op zijn gemak een bal op te rapen die blijkbaar van de spelers van het veld ernaast is. Zich totaal niet bewust van de aanstormende spelers maar wel gealarmeerd door het geblèr van de toeschouwers kijkt hij op. Ik zie de schrik in zijn ogen als hij de aanstromende spelers op zich af ziet komen. De situatie is te kolderiek voor woorden en ongewild schiet ik in de lach. Vervelend dat er uit de aanval een doelpunt komt. Wellicht buitenspel. We zullen het nooit weten want de vlagger heeft het niet kunnen constateren.

    Michel Voorwinden