• \"Hè hè”, zo zuchtte hoofdtrainer Arjen Kortleven na het laatste fluitsignaal. Na drie even nipte als onnodige nederlagen op rij, pakte de thuisploeg deze zaterdag flink uit. Het was “een wedstrijd die je moet winnen”, makkelijk gezegd maar het moest nog wel even gebeuren. Als altijd opende SEV gedreven en ook volgens de gebruikelijke gang van zaken ontstonden al snel de eerste kansen. De grootste kans kreeg Rashid Haynes toen hij alleen op doelman Lex van Heijningen afging maar voor hij goed en wel kon uithalen vloog hij een metertje door de lucht. De prima leidende scheidsrechter Van den Berg keek blijkbaar net de andere kant op want een fluitsignaal bleef uit. Niet veel later scoorde SEV wel maar deze treffer vond geen genade in de ogen van de assistent-scheidsrechter. SEV-doelman Jeroen Meulink had tot dan toe een rustige middag. In de 40e minuut brak de wedstrijd open. Luka Weekhout werd op het middenveld hard aangepakt en onder de ogen van de leidsman volgde op de stevige overtreding nog een flinke trap na. Zo moest Leiden met 10 man verder. In de verwarring na het wegzenden profiteerde SEV onmiddellijk. Pele Schauten zorgde voor een 1–0 ruststand. Na rust werd al snel duidelijk dat de thuisploeg alles op alles zette om de punten binnen te slepen en nadat Haynes voor de 2–0 zorgde was de spanning weg. SEV voetbalde ontspannen en bij de Leidenaren was het geloof in een goed resultaat verdwenen. Paul Jansen zorgde vervolgens voor de 3–0 en de 5–0 en tussendoor zette Fares Daouadi de 4–0 op het bord. De SEV verdediging, met de gebroeders Bleichrodt, Reandrick de Jongh en Paul Jansen, had het niet moeilijk om de schaarse tegenstoten te ontmantelen. Invaller Björn van Elven, die samen met broer Bryan het tweede familiekoppel vormde, zorgde voor de eindstand: 6–0!