Een sfeerimpressie voor degene die er niet waren. Vandaag moesten de jongens thuis aantreden tegen DHL. Wat stond ons te wachten na de grote nederlaag van vorige week tegen Zestienhoven. Over die wedstrijd gesproken. Uit een verhelderende analyse van de trainer in gesprek met de reporter bleek het volgende. De jongens kwamen blakend van het zelfvertrouwen door de eerdere resultaten het veld op. De eerste koude douche kwam gewoon uit de lucht vallen. Aanhoudende harde regen op een sfeerloos sportpark zonder toeschouwers. De knock-out was na vijf minuten door een 2-0 achterstand al gelijk een feit. Wat restte was 75 minuten achter een best goede tegenstander aan lopen waardoor SEV zelf niet aan voetballen toekwam.
Vandaag werd alles anders. Een flauw zonnetje, een top scheidsrechter en een heuse drive-in voor de toeschouwers. Voor het begin biechtte de tegenstander op 3 onder 19 spelers bij zich te hebben. Dat was duidelijk te zien aan de rugnummers van de heren maar ook aan hun volwassen spel. In de rust stond er 2-1 op het bord. De reporter kan hier niets meer over zeggen vanwege het ontbreken van een satellietverbinding.
In de rust arriveerde de reporter in de drive-in waar gelukkig nog een plekje vrij was. Het eerste wat opviel was dat SEV streed met elkaar, voor iedere meter. Als de tegenstander er 1 van ons had voorbij gespeeld vloog de volgende er al vol overtuiging in tot de bal veroverd was. In balbezit was SEV de bovenliggende partij en dit resulteerde in 2 dotten van kansen kort achter elkaar die er om onverklaarbare redenen niet in gingen. Tja en de kenners weten het inmiddels. Als je de wedstrijd zelf niet beslist help je de tegenstander in het zadel.
Het begon met een vrije trap op een gevaarlijk plekje. Keeper Joe kon de bal niet in 1 keer klem krijgen en stortte zich met alles wat hij had succesvol op de rebound. Even later dan toch de gelijkmaker. Onder aanvoering van de JO19 spelers zette DHL flink wat druk en een diepe bal op rechts ‘over de hele’ landde precies voor de voeten van de aanstormende rechtsbuiten en die knalde hem binnen. 2-2. DHL pakte overtuigend de bal uit het doel met de zekerheid dat SEV in de touwen hing. We trappen af en toen...DHL zet druk maar aanvoerder Tom dacht: laat ik het goede voorbeeld maar geven. Hij neemt de bal aan net buiten de 16, trekt met een snelle beweging naar binnen en draait de bal met een prachtig schot in de rechter bovenhoek. 3-2. Wat een blijdschap. Er wordt door DHL afgetrapt en SEV is zichtbaar bevrijd. Passes komen aan, er wordt foutloos verdedigd en voorin wordt de tegenstander al afgejaagd. En dan zien we ineens dat voetbal helemaal niet heel moeilijk hoeft te zijn.
SEV neemt een corner en deze landt ter hoogte van de tweede paal net buiten het vijf meter gebied alwaar een SEV speler komt inlopen (veel beter dan er al staan) en de volley die volgt wordt door de keeper gekeerd, de afvallende bal werd beheerst binnen getikt. 4-2. Door wie weet de reporter niet want het was aan de andere kant van de drive-in. DHL trapt weer af, begrijpen er niets van dat de wedstrijd geheel kantelt terwijl zij niets anders doen dan voor de gelijkmaker dus kiezen weer de aanval en het blijft knokken om iedere meter. Dan krijgt keeper Joe de bal en trapt met veel gevoel snoeihard uit. Hiermee lanceert hij Toine en die promoveert de uittrap van Joe tot assist 5-2. Nog een paar minuten, uitspelen dit potje.
Helaas viel Jeffrey nog uit na een keiharde charge van achteren van een gefrustreerde DHL speler (onze uitstekende maar soms veel te aardige SEV scheidsrechters moeten voor dit soort overtredingen echt rode kaarten gaan geven). Het eindsignaal volgde. SEV besliste na 70 minuten keihard werken binnen 8 minuten een hele aantrekkelijke wedstrijd. De drive-in stroomde leeg en net als bij een goede film genoot de reporter nog lang na.